الکترونگاتیوی چیست؟
الکترونگاتیوی به عنوان توانایی یک اتم برای جذب الکترون به سمت خود در یک پیوند شیمیایی تعریف می شود. چندین روش مختلف برای اندازه گیری آن وجود دارد که رایج ترین آنها روش است مقیاس پاولینگ. عناصر مختلف بر اساس تعدادی از عوامل مانند اندازه و تعداد پروتون ها، نوترون ها و الکترون ها دارای الکترونگاتیوهای متفاوتی هستند. اغلب در نمودار الکترونگاتیوی عناصر مشاهده می شود، جایی که روندها و مقادیر به راحتی قابل مشاهده است. هرچه الکترونگاتیوی بالاتر باشد، اتم قوی‌تر الکترون‌ها را جذب می‌کند. ما کاوش خواهیم کرد روندهای الکترونگاتیوی در جدول تناوبی
الکترونگاتیوی توسط لینوس پاولینگ که دو بار برنده جایزه نوبل شد، توسعه داده شد. پاولینگ تعریف الکترونگاتیوی را به عنوان «قدرت یک اتم در یک مولکول برای جذب الکترون به سمت خود» بیان کرد. او این مفهوم را که توسط یونس یاکوب برزلیوس در سال 1811 ارائه شد، ارائه نکرد، اما در حدود سال 1935 مقیاسی قابل اندازه گیری را توسعه داد.
مقالات مرتبط
چه چیزی بر الکترونگاتیوی یک اتم تأثیر می گذارد؟
عوامل مختلفی بر الکترونگاتیوی اتم تأثیر می گذارد. اندازه عنصر مهم الکترونگاتیوی است. پروتون های مثبت در هسته، الکترون های منفی اوربیتال ها را “کشش” می کنند. هر چه اتم بزرگتر باشد، فاصله بیشتر می شود و پروتون ها به طور موثرتری می توانند الکترون ها را بکشند. این منجر به اتم‌های بزرگتر با پوسته‌های الکترونی بیشتر می‌شود که الکترونگاتیوی کمتری دارند. جاذبه بین پروتون ها و الکترون ها به این معنی است که اتم هایی با عدد اتمی و تعداد پروتون بالاتر، الکترونگاتیوی بالاتری دارند.
گرایش های الکترونگاتیوی
از چپ به راست در سراسر جدول دوره، الکترونگاتیوی افزایش می یابد. این به دلیل افزایش تعداد پروتون ها با افزایش عدد اتمی است. الکترونگاتیوی از بالا به پایین به دلیل افزایش اندازه اتم ها کاهش می یابد. در نتیجه، فلوئور به عنوان الکترونگاتیوترین عنصر در نظر گرفته می شود در حالی که سزیم کمترین عنصر الکترونگاتیو است. در نظر گرفته می شود که هالوژن ها الکترونگاتیوی بالایی دارند، در حالی که برای فلزات قلیایی و فلزات قلیایی خاکی کم است.
نمودار الکترونگاتیوی
چرا الکترونگاتیوی مهم است؟
الکترونگاتیوی می تواند چیزهای زیادی در مورد چگونگی پیوند عناصر مختلف به یکدیگر و نوع پیوند آن به ما بگوید. اگر اختلاف الکترونگاتیوی بین دو عنصر درگیر در پیوند کمتر از 0.4 باشد، پیوند کووالانسی غیرقطبی خواهد بود. اگر اختلاف بین 0.4 و 1.7 باشد، پیوند کووالانسی قطبی در نظر گرفته می شود. و در نهایت، اگر اختلاف بیشتر از 1.7 باشد، پیوند یونی خواهد بود.
الکترونگاتیوی کلر، فلوئور و اکسیژن
فلوئور است الکترونگاتیو ترین عنصر در نمودار الکترونگاتیوی، به دنبال اکسیژن و سپس کلر. این چندین پیامد دارد. اولاً، به این معنی است که فلوئور در ترکیب با عناصر دیگر همیشه منفی است. ثانیاً، به این معنی است که اکسیژن همیشه حالت اکسیداسیون منفی دارد، مگر در موارد بسیار نادری که با فلوئور ترکیب می شود. این همچنین واکنش پذیری بالای فلوئور، کلر و اکسیژن را توضیح می دهد. فلوئور آنقدر الکترونگاتیو است که می‌خواهد الکترون را از هر چیزی که لمس می‌کند جدا کند.
آیا گازهای نجیب الکترونگاتیوی دارند؟
نه انها نه. اندازه گیری مقادیر الکترونگاتیوی گازهای نجیب امکان پذیر نیست، زیرا آنها به راحتی با اتم های دیگر پیوند ایجاد نمی کنند.
چگونه می توان الکترونگاتیوی یک مولکول را پیدا کرد؟
برای پیدا کردن الکترونگاتیوی یک مولکول، باید آن را برای هر پیوند پیدا کنید. شما به الکترونگاتیوی دو عنصر در پیوند نگاه می کنید و تفاوت را محاسبه می کنید. این به شما می گوید که پیوند چقدر قطبی است.